Wijsheid, wijsheid, wijsheid

Het is tegenwoordig niet moeilijk om geraakt te zijn door iets in de buitenwereld, de media of verhaal.

Het is helemaal niet moeilijk, je kan kiezen waardoor je je wilt laten raken. zoveel lijkt er te gebeuren.

Het ene schreeuwt nog harder om aandacht dan het anderen, en we neigen ertoe ons of af te willen sluiten voor die roep, of mee te huilen met de wolven in het bos.

Maar de werkelijkheid is, dat alles vraagt om heling. En jij moet dan uitmaken wat je genoeg raakt om daar wat aan te willen doen.

Niet door mee te huilen, al is meelevendheid wel een kwaliteit, niet door wapens te sturen, niet door geld te doneren.

Maar eenvoudig door het in jezelf op te lossen. Want je kunt de duisternis niet ontsluiten door het uiterlijk te bevechten.

In duisternis woont een grote schat, dat is het Licht in potentie. Er is dus veel te winnen, er staat veel op het spel!

Met roepen dat iemand fout is los je niks op. Dat is overduidelijk te zien immers? inkoppertje.

Maar als je in jezelf niet vlucht voor deze duisternis, deze slechtheid en fout-heid, kun je het ontsluiten.

Dan kun je door het te accepteren en niet weg te duwen of te ontlopen, het Licht hierin bevrijden.

De eenvoudige vraag innerlijk te stellen,: "Hoe pakken we dit aan, wat te doen?", ben je bezig je bereid te verklaren dat werk te willen doen.

Je voedt de scheiding zo niet meer, die angst voor het andere, enge, valt weg, en als je in die rust en vrede blijft, lost het zich gewoon op.

Dan gaat het weg, dat duister, de mist trekt op, het wordt licht, en je ziet in de ogen van dat vreselijke monster, gewoon aspecten van jezelf.

Je ziet hoe het is geworden wat het is, en je voelt ook je eigen verantwoordelijkheid daarvoor.

Vergeving is beter dan schuld geven, vingerwijzen, gewoon vergeven, begrip hebben, en erkennen dat wij het gezamenlijk hebben laten ontstaan, hebben gevoed en in stand hebben gehouden. En dat nu de tijd is gekomen om het op te lossen.

Vijanden klein en groot bestaan door nalatigheid van liefde en erkenning.

Mensen zijn mensen en alles is verbonden. Dat is de natuurlijke inclusiviteit. Dat waar mensen nu een hals zaak van lopen te maken, die nu vaak( met veel moreel geroeptoeter) afgedwongen inclusiviteit, was al een feit, dat hoefde niet steeds te worden beaamd, het was er al. Big Deal...

Je hoefde het slechts toe te staan. innerlijk.

Het vraagt maar een ding, de wijsheid van de diepe wens dat je wilt weten en begrijpen wat je niet begreep tot nog toe. Het diepe inherente innerlijke verlangen om ermee samen te zijn. Omdat het je heelt, Jou heelt.

Het enige wat nodig is, is een kleine trigger, en dat is dan weer te vinden juist in je illusie van afgescheidenheid.

Daar waar je afgescheiden was, zonder het echt te beseffen, daar wordt je getriggerd, uitgenodigd dus...En als je het aandurft, kun je dat daar opgaan lossen. Dan wordt dat tot Licht, en is het werk gedaan.

En daarvandaan is het niet moeilijk inzage te krijgen in de grote misleiding van afgescheidenheid. Jij versus ik, etc.

Hunnie tegen hunnie...

Een ware zinsbegoocheling...