Waar de Vos de Passie preekt...

Boer let op je kippen..

En nog steeds zijn er veel te veel mensen die zijn gaan denken dat de vos wel te vertrouwen is, en als je dat niet wilt zien ben je een Wappie.

De 2e Wereld oorlog ligt ver achter ons immers en dat soort Kwaad zou nooit meer terug komen. En op die basis is het intuitieve weten overboord gegooid, en is men gaan vertrouwen op wat men niet en nooit niet moet en kán vertrouwen.

"Goed" is derhalve stompzinnig geworden, en niet meer nodig, en kwaad is dat wat noodzakelijk is om te kunnen overleven; het nieuwe Goed.

Deze omkering heeft ons een stil maar doorlopend contract met de Vos bezorgd..Wij zijn zo schatplichtig geworden aan de Vos.

Dit is de reden waarom mensen zo traag in beweging komen. Ze moeten namelijk dan in gaan zien dat ze mee werken aan het kwaad. En dat schept een gevoel wat ongewenst is. Zij willen goed zijn namelijk!

In moeten zien dat je bent misleid is een van de moeilijkste dingen in een mensen leven.

Koning Nobel, de leeuw in het verhaal van Reynaard de Vos, trapt er steeds weer in. Omdat hij gevoelig is voor de flemende tong ..hij wil geprezen worden en valt steeds weer voor de vleierij. Met alle vreselijke gevolgen van dien.

In een maatsschappij waarin bijna iedereen het goed heeft gekregen( mooie beeldspraak) , is het erg moeilijk om nog mensen te vinden die van nature dingen door hebben. Weten dat je belazerd wordt is slechts nog deel van die mensen die de klappen van de zweep nog kennen, de rest is meegegaan in een concept wat al of niet goed is, maar aanzet tot gemakzucht, en het opgeven van integriteit.

We hebben het goed, dus hou je mond, eet door en doe je ogen dicht als je iets ziet wat je niet moet willen zien.

Horen zien en zwijgen. Vroeger een deugd, maar nu een misplaatste beeldspraak.

Het goede in mensen willen zien, kan leiden tot een weigering open te staan voor de aanwezigheid van het kwade.

En dan kan het kwade, mits het de zaken handig speelt, heel wat leed veroorzaken.

Een bedreven diplomatieke Vos heeft het altijd moeilijk om blijvend onderscheid te kunnen maken in zn eigen motieven.

Als niemand kritisch is, kan hij ontaarden zonder dat het lijkt te hinderen. Dit is waar we zijn. De EU, de Globalisten Technocraten en de marionetten in de tweede kamer in ons land, in alle deelnemende landen ; het is alles bijelkaar één grote ontaarde Reintje de Vos.

Vul je zakken, fop de sukkels en lach om God.

Zo lieve mensen en niet anders, is indertijd de Holocaust begonnen en heeft dit zich weten door te zetten tot ver in 1945!

Alleen maar om die reden. Men heeft altijd te veel te verliezen. Zelfs de ene overgebleven tulpenbol die er nog was..

Hoe win je een oorlog ? Misschien is een oorlog zelf het Grote verlies, en is er nooit sprake van winnen.

Misschien is dit het moment dat het Vrouwtje Timpethee haar kansen verspeelt bij haar man en het visje in de zee..

Waarop de hele groots verkregen boel weer weg wordt, al het vergaarde, en zij met haar man weer in de oude theepot belandt op het strand.

Dat waarvan ze kwam. Dat wat ze eigenlijk was, weer wordt. Niets meer niets minder. Ontdaan van alle franje. Alle flauwe kul, alle onterecht verkregen nonsense.

De slang die zn eigen staart opeet. Dat moment in de grote Kosmische cirkelgang is aangebroken. Ouroboros.

Het eindigt bij het begin.