Midzomer, met een enigszins ontnuchterende reflectie:-)
Het is de tijd van het Zomer Solstice, De zonnestilstand, midzomer.
Ik heb daar al veel over geschreven, maar het blijft een boeiende tijd van het jaar.
De tijd van de Veelheid tegenover de tijd van de Eenheid, het Winter solstitium.
Elke polariteit voorziet ons van het tegenwicht, nodig om ons te kunnen manifesteren en weer terug te trekken om ons op te kunnen maken voor een volgende ronde.
Dit Principe woont in alles. alles wat bestaat, ontstaat en weer verdwijnt.
Het is een groot principe werkzaam tot in het kleinste. Geldend voor alle dingen zonder enige vorm van discriminatie.
Dit te begrijpen is vrede hebben met hoe deze wetten ons leiden.
Je kan rustig vertrouwen op deze wetmatigheden, zonder in oeverloos gevraag te hoeven vervallen.
De mens is werkzaam onder de Zon en leeft in deze wereld in vrede, bogend op deze zekerheid.
Dat en dat alleen is zijn oneindigheid.
Elke vorm van angst is daarom iets wat we dienen te overwinnen, en zo alleen kunnen we werken in de koestering van de geborgenheid en zekerheid van de Eeuwige Ordening.
Angst komt voort uit het bedrog wat de zintuiglijke wereld is. Iemand die daardoor begoocheld raakt, is de weg kwijt.
De zintuiglijke wereld is niet onze vijand echter, ze voorziet ons van een spiegel die ons laat zien wat we konden verwachten.
Als wij ons echter te veel verlaten op deze wereld van beelden indrukken geuren en kleuren, dan vallen wij op onze snuit.
En dat laat alleen maar zien hoe waardevol het is om ons te herinneren hoe alles een rustpunt vind in haar tegendelen.
Het Midzomer Solstitium vind dus haar tegendeel en rustpunt in de her-innering aan het Solstitium van Midwinter.
Levenden dienen zich derhalve de dood te her-inneren, zoals de spreuk op de begraafplaats ingangen van weleer, ons duidelijk te verstaan gaven.
Dit is geen ouderwetse onzin, dit is eenvoudige waarheid.
Het geeft rust zo bezig te zijn.
De verlorenen lopen en leven om ons heen zonder zich te bekommeren om deze dingen, willen daar niet aan denken, en ontkennen de waarheid van de dingen.
Logisch dat mensen totaal de weg kwijt zijn.
Het zou goed zijn dat men de oude gebruiken rond deze waarheid weer in ere herstelde en leerde aan de kinderen.
De sobere werkelijkheid werkt ontnuchterend, en daarom is het wolliger of mooier maken van deze dingen niet gewenst.
Dat is wel wat nu haast bij alles een must is. De opleuking en pimpen van het leven. Dat heeft het leven helemaal niet nodig, het is van zichzelf leuk of niet leuk genoeg.
Dat wij elkaar vroeger sprookjes vertelden, heeft dan ook niet die functie, maar was bedoeld om de verhalen te laten binnen komen.
Sprookjes zijn daarom uiterst waardevol! Die kleur heeft men echter weggehaald en afgedaan. Sprookjes staan nu voor leugens.
En leugens staan nu voor waarheid.
Want de mens neemt zn materiële leven
veel te serieus. Zo bezig zijnde blijf je hangen in de
materie, die toch werkelijk niets meer is dan een korte
manifestatie van dat wat Eeuwig is, en zonder vorm.
Met midzomer doe je er goed aan je dat te realiseren. Want de Langste dag is al weer op zn retour en in feite is dat de aanvang van de Winter:-)
Daarom zei de Prediker dat alles ijdelheid is, en het najagen van wind.
Geniet van het weer van wat je tot bloei mocht zien komen. Weest een met de vlinder in de hoogtepunten van vrijheid.
Maar wees niet treurig als de bloem verwelkt en de boom weer kaal wordt. De vruchten volgen, en daar is je wintervoedsel.
Dit is de gang der dingen en daar verandert geen robotbij iets aan.